اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر راهبردهای مقابله با استرس و سازگاری با بیماری در بیماران مبتلا به سرطان خون

مقدمه: سرطان خون یکی از انواع سرطان می‌باشد که بر راهبردهای مقابله و سازگاری بیماران تأثیر بسزایی می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر راهبرد مقابله با استرس و سازگاری با بیماری در بیماران مبتلا به سرطان خون و مقایسه آن با گروه کنترل است. روش کار: این پژوهش از نوع بررسی‌های شبه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل است. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران سرطان خون مراجعه کننده به مرکز درمانی شهید قاضی تبریز در سال 1394 می‌باشد. از بین این افراد 33 نفر بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (17 نفر گروه معنادرمانی) و گروه کنترل (16 نفر) تقسیم شدند. افراد گروه آزمایش در فرایند 10 جلسه معنادرمانی قرار گرفتند. گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. قبل از شروع درمان، و پس از درمان پرسشنامه‌های راهبردهای مقابله و سازگاری در اختیاران گروه آزمایش و کنترل قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آماره‌های توصیفی و آزمون‌های t در نرم افزار SPSS17 تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که دو گروه ازنظر مشخصات فردی همگون بودند. میانگین و انحراف معیار مقابله مساله مدار گروه مداخله و کنترل 6/7 ± 1/62 و 3/6 ± 5/29 به ترتیب بود و تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (001/0 > P). همچنین میانگین و انحراف معیار سازگاری گروه مداخله و کنترل 5/9 ± 6/119 و 9/8 ± 8/62 به ترتیب بود و تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (001/0 > P). نتیجه گیری: معنادرمانی موجب افزایش معنا در زندگی بیماران سرطان خون شده و باعث می‌گردد بیماران از سبک‌های مقابله‌ای مناسب و سازگاری مطلوب برخوردار گردند.